ਸਮਾਜ ਵਿਚ ਧੀਆਂ ਲਈ ਵਧ ਰਹੀ ਬੇਚੈਨੀ

ਪੰਜਾਬ ਵਿਚ ਸ਼ਾਇਦ ਹੀ ਕੋਈ ਦਿਨ ਐਸਾ ਲੰਘਦਾ ਹੈ ਜਦ ਅਖਬਾਰਾਂ ਧੀਆਂ, ਭੈਣਾ 'ਤੇ ਹੁੰਦੇ ਜੁਰਮ ਦੀ ਦਾਸਤਾਂ ਬਿਆਨ ਨਾ ਕਰਦੀਆਂ ਹੋਣ। ਹਰ ਰੋਜ ਕਿਤੇ ਬਲਾਤਕਾਰ ਤੇ ਕਿਤੇ ਸਮੂਹਿਕ ਬਲਾਤਕਾਰ, ਕਿਤੇ ਦਾਜ ਦੀ ਬਲੀ ਤੇ ਕਿਤੇ ਮਨਚਲੇ ਆਸ਼ਕ ਵੱਲੋਂ ਤਜਾਬ ਸਿੱਟਣ ਦੀਆਂ ਘਟਨਾਵਾਂ  ਪੜਨ ਨੂੰ ਮਿਲਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਹ ਵਰਤਾਰਾ ਕਿਤੇ ਰੁਕਣ ਦਾ ਨਾਮ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਲੈ ਰਿਹਾ। ਰੁਕਣਾ ਤਾਂ ਇਕ ਪਾਸੇ ਇਹ ਹੋਰ ਵਧ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਇਸ ਦੇ ਵਧਣ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਕੁੱਖ ਵਿਚ ਧੀਆਂ ਦੇ ਕਤਲ ਦੀਆਂ ਵਾਰਦਾਤਾਂ ਵੀ ਵਧਣ ਲੱਗ ਪਈਆਂ ਹਨ। ਪੰਜਾਬ ਜਿਹੜਾ ਧੀਆਂ ਦੇ ਜੰਮਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕਤਲ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਸੂਬਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਮੋਹਰੀ ਸੂਬਾ ਹੈ। ਬੜੀਆਂ ਪਾਬੰਦੀਆਂ ਲੱਗਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਵੀ ਜੇ ਇਸ ਨਾਂਹਵਾਚੀ ਵਰਤਾਰੇ ਨੂੰ ਠੱਲ ਨਹੀਂ ਪੈ ਸਕੀ ਤਾਂ ਜਰੂਰੂ ਹੀ ਇਸ ਦੇ ਕਾਰਨਾ ਦੀ ਪੜਤਾਲ ਕਰਨੀ ਬਣਦੀ ਹੈ।

ਹਰ ਮਹੀਨੇ ਕੋਈ ਨਾ ਕੋਈ ਐਸੀ ਘਟਨਾ ਵਾਪਰ ਹੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਜਿਹੜੀ ਸਾਰੇ ਭਾਰਤ ਵਿਚ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਨੂੰ ਸ਼ਰਮਸਾਰ ਕਰ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਭਾਂਵੇ ਉਹ ਘਟਨਾ ਸ਼ਰੂਤੀ ਦੀ ਹੋਵੇ। ਜਾਂ ਕਿਸੇ ਮਨਚਲੇ ਆਸ਼ਕ ਦੀ ਗੁੰਡਾਗਰਦੀ ਦੀ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਨਿੱਕੀਆਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਐਸੀਆਂ ਹੀ ਵਾਪਰ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ ਜਦੋਂ ਉਹ ਨਾ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਅਖਬਾਰ ਦੀ ਸਰੁਖੀ ਬਣਦੀਆਂ ਹਨ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸਮਾਜ ਵਿਚ ਜਿਕਰ ਚੱਲਦਾ ਹੈ। ਧੀ ਭੈਣ ਦੀ ਇੱਜਤ ਲਈ ਮਾਪੇ ਕੋੜਾ ਘੁੱਟ ਭਰਨ ਨੂੰ ਤਰਜੀਹ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਇਹੋ ਹੀ ਕਾਰਨ ਹੈ ਕਿ ਸਥਾਨਕ ਪੱਧਰ੍ਰ ਉਪਰ ਇਸ ਕਿਸਮ ਦੀਆਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਨੂੰ ਨੱਥ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦੀ ਤੇ ਕੋਈ ਲਾਚਾਰ ਧੀ ਜਾਂ ਉਸ ਦਾ ਪਰਿਵਾਰ ਚੁਪ ਚਾਪ ਹੀ ਆਪਣੀ ਕਿਸਮਤ ਉਪਰ ਘਰ ਦੀ ਚਾਰ ਦੀਵਾਰੀ ਅੰਦਰ ਬੈਠਕੇ ਹੀ ਰੋ ਲੈਂਦਾ ਹੈ। ਕਿਸੇ ਵੀ ਰਾਜ ਪ੍ਰਬੰਧ ਲਈ ਇਹ ਸਥਿਤੀ ਸਭ ਤੋਂ ਮਾੜੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਇਸ ਕਿਸਮ ਦਾ ਧੱਕਾ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਦ ਕੋਈ ਨਿਰਦੋਸ਼ ਧਿਰ ਨਾ ਠਾਣੇ ਜਾਵੇ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਕਿਸੇ ਕੋਟਕਚਿਹੀ ਵਿਚ ਦਾਦ ਫਰਿਆਦ ਕਰੇ। ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਸਰਕਾਰੀ ਤੰਤਰ ਤੋਂ ਮੋਹ ਭੰਗ ਹੋਣਾ ਸਭ ਤੋਂ ਮਾੜੀ ਘਟਨਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜਿਸ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਦੇਰ ਨਾਲ ਸਾਹਮਣੇ ਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਅਜਿਹੀਆਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਜਿੱਥੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਚੁੱਪ ਰਹਿਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ ਉੱਥੇ ਨਾਲ ਦੀ ਨਾਲ ਹੀ ਗੁੰਡਾਂ ਤੰਤਰ ਨੂੰ ਹੋੇਰ ਸ਼ਹਿ ਦਿੰਦੀਆਂ ਹਨ ਕਿ ਇੱਥੇ ਕੋਈ ਵੀ ਪੁੱਛਣ ਵਾਲਾ ਨਹੀਂ? ਇਸ ਕਰਕੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਦੀ ਦਰਦਨਾਕ ਘਟਨਾ ਵਾਪਰਦੀ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਕਿਸੇ ਗੁੰਡਾ ਅਨਸਾਰ ਵੱਲੋਂ ਇਕ ਧੀ ਦੇ ਬਾਪ ਨੂੰ ਜਾਨ ਗਵਾਉਂਣੀ ਪਈ ਹੈ। ਬਾਦ ਵਿਚ ਜਦੋਂ ਸਰਕਾਰ ਦੀ ਬਦਨਾਮੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਸਮਾਜ ਵਿਰੋਧੀ ਅਨਸਰ ਅਕਾਲੀ ਦਲ ਦਾ ਮੈਂਬਰ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਸਥਾਨਿਕ ਆਗੂ ਵੀ ਸੀ ਉਦੋਂ ਸਰਕਾਰ ਦੀ ਕਿਰਕਰੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਤੇ ਕੈਬਨਿਟ ਉਸ ਲੜਕੀ ਨੂੰ ਨੈਬ ਤਸੀਲਦਾਰ ਨਿਯੁਕਤ ਕਰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। ਪੁਲਿਸ ਦੇ ਅਫਸਰ ਬਰਖਾਸਤ ਕਰ ਦਿੱਤੇ ਜਾਂਦੇ ਇਹ ਸਾਰਾ ਵਰਤਾਰਾ ਐਨ ਉਸੇ ਹੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਕਿਸੇ ਘਟਨਾ ਨੂੰ ਸਥਾਨਕ ਪੱਧ੍ਰਰ 'ਤੇ ਲੋਕ ਅਖਬਾਰ ਦੀ ਸੁਰਖੀ ਬਣਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਹਲ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਇਸੇ ਕਰਕੇ ਗੁੰਡਾਂ ਅਨਸਰ ਨੂੰ ਕੋਈ ਬਹੁਤਾ ਫਰਕ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦਾ।

%ਪੰਜਾਬ ਵਿਚ ਪਹਿਲੀ ਘਟਨਾਂ ਦੀ ਸਿਆਹੀ ਸੁੱਕੀ ਨਹੀਂ  ਹੁੰਦੀ ਤੇ ਦੂਜੀ ਉਸ ਦਾ ਥਾਂ ਲੈ ਲੈਂਦੀ ਹੈ। ਆਖਰ ਇਸ ਦਾ ਕੀ ਕਾਰਨ ਹੈ? ਕਿੱਥੇ ਜਾਣ ਇਹ ਵਿਚਾਰੀਆਂ ਧੀਆਂ। ਕੀ ਕਰਨ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਾਪੇ। ਜਿਹੜੀਆਂ ਅਜੇ ਨਹੀਂ ਜੰਮੀਆਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਤਾਂ ਜੰਮਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਮਾਰਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਜਿਹੜੀਆਂ ਬਦਕਿਸਮਤ ਭਾਰਤ ਦੇ ਇਸ ਖਿੱਤੇ ਵਿਚ ਜੰਮ ਹੀ ਪਈਆਂ ਹਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪੁਕਾਰ ਕੋਣ ਸੁਣੇ। ਪੰਜਾਬ ਵਿਚ ਰੁੱਖ ਲਈ ਤੇ ਕੁੱਖ ਲਈ ਹਾਅ ਦਾ ਨਾਹਰਾ ਮਾਰਨ ਵਾਲੀ ਬੀਬੀ ਹਰਸਿਮਰਨ ਕੋਰ ਦਾ ਰਾਜ ਹੈ। ਜਿਸ ਨੂੰ ਨੰਨੀਆਂ ਛਾਂਵਾਂ ਦਾ ਫਿਕਰ ਹੈ। ਤੇ ਸ਼ਾਇਦ ਅੱਜ ਮੁਟਿਆਰ ਹੋਈਆਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੰਨੀਆਂ ਛਾਂਵਾਂ ਦੇ ਨਾ ਪੈਰ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਹਨ ਨਾ ਸਿਰ। ਨਾ ਇਹ ਮਾਪਿਆਂ ਦੇ ਘਰ ਬੇਫਿਕਰੀ ਨਾਲ ਜੀਅ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ ਨਾ ਸੁਹਰਿਆਂ ਦੇ। ਆਖਰ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਕੀ ਕਾਸੂਰ ਹੈ? ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਤਾਂ ਉਸ ਮਹਾਨ ਧਰਤੀ ਉਪਰ ਜਨਮ ਲਿਆ ਸੀ ਜਿਹੜੀ ਧਰਤੀ ਉਪਰ ਬਾਬਾ ਨਾਨਕ ਇਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਜੀਵਿਆ ਸੀ। ਬਾਬੇ ਨਾਨਕ ਦੀ ਧਰਤ ਦੀਆਂ ਇਹ ਧੀਆਂ ਨੰਨੀ ਉਮਰੇ ਮਰਨ ਜਾਂ ਵੱਡੀਆਂ ਹੋਰਕੇ ਮਰਨ ਇਸ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਸਾਡੇ ਸਮਾਜ ਨੇ ਕਰਨਾ ਹੈ। ਸਮਾਜ ਜਿੱਥੇ ਪੁਲਿਸ ਤੰਤਰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਰਾਜਨੀਤੀ ਦਾ ਚਲਾਇਆ ਚਲਦਾ ਹੈ। ਜਿੱਥੇ ਪੁਲਿਸ ਦੇ ਇਕ ਸਿਪਾਹੀ ਤੋਂ ਮੁੱਖੀ ਤੱਕ ਡਰਾਇਰੈਕਟਰੀ ਮਿਲੀ ਹੋਈ ਹੋਵੇ ਕਿ ਉਸ ਨੇ ਕਿਸ ਇਲਾਕੇ ਵਿਚ ਕਿਸ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣਨੀ ਹੈ। ਜਿੱਥੇ ਠਾਣੇ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਐਮ.ਐਲ.ਏਜ਼ ਦੇ ਅਧੀਨ ਹੋਣ। ਉੱਥੇ ਧੀਆਂ ਜਾਂ ਤਾਂ ਹਰ ਵਧੀਕੀ ਸਹਿਣੀ ਸਿੱਖ ਲੈਣ ਜਾਂ ਜਲੀਲ ਹੋਕੇ ਜੀਉਣਾ ਸਿੱਖ ਲੈਣ। ਜਾ ਕਿਸੇ ਗੁੰਡੇ ਦੀ ਧੱਕੇ ਨਾਲ ਕੀਤੀ ਚੋਣ ਬਣ ਜਾਣ। ਇਸ ਤੋਂ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਹੋਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਕਰਨ ਲਈ ਕੁਝ ਨਹੀਂ। ਜੇ ਉਹ ਕੁਝ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਤਾਂ ਤੇਜਾਬ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹੈ। ਜੇ ਤੇਜਾਬ ਤੋਂ ਬਚ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ ਤਾਂ ਬਾਪ ਦੀ ਬਲੀ ਦੇ ਕੇ ਤਸੀਲਦਾਰ ਬਣ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ। ਜੇ ਮੀਡੀਏ,ਕੋਟਾਂ, ਕਚਿਹੀਆਂ ਤੇ ਪੁਲਿਸ ਦਾ ਇਹ ਰਾਜਸੀਕਰਨ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੀ ਜਾਰੀ ਰਿਹਾ ਤਾਂ ਜਰੂਰ ਹਈ ਇਕ ਨਾ ਇਕ ਦਿਨ ਸਮਾਜ ਦੇ ਕਮੋਜਰ ਵਰਗ ਨੂੰ ਉਠਣਾ ਪਵੇਗਾ। ਇਹ ਧੀਆਂ ਮਰਦਾ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਕਮਜੋਰ ਹਨ ਇਸੇ ਲਈ ਜਲੰਧਰ ਵਿਚ ਵੀਹ ਮੱਛਰੇ ਮੁੰਡੇ ਇਕੱਲੀ ਜਾਂਦੀ ਧੀ ਨੂੰ ਰੋਕ ਕੇ ਉਸ ਨਾਲ ਬਦਤਮੀਜ਼ੀ ਕਰਦੇ ਹਨ ਤੇ ਜਦੋਂ ਦੁਕਾਨ ਦਾਰ ਚੇ ਰਾਹਗੀਰ ਉਸ ਅਬਲਾ ਧੀ ਦੋ ਹੱਕ ਵਿਚ ਬੋਲਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬੋਲਣ ਦੀ ਕੀਮਤ ਤਾਰਨੀ ਪੈਂਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਘਟਨਾਂ ਕੇਵਲ ਜਲੰਧਰ ਦੀ ਹੀ ਨਹੀਂ। ਇਸ ਕਿਸਮ ਦੀਆਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਅਕਸਰ ਹੀ ਵਾਪਰਦੀਆਂ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਜਿੱਥੇ ਰਾਜਸੀ ਦਬਾਅ ਕਰਕੇ ਵੀਹਾਂ ਵਿੱਚੋ ਬਾਰਾਂ ਗੁੰਡੇ ਠਾਣੇ ਵਿੱਚੋਂ ਅੱਧੇ ਘੰਟੇ ਬਾਦ ਹੀ ਛੱਡ ਦਿੱਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਵੀ ਕੋਈ ਫਰਕ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦਾ ਕਿ ਕੱਟ ਖਾਣ ਵਾਲਿਆਂ ਵਿਚ ਇਕ ਪੱਤਰਕਾਰ ਵੀ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਠਾਣੇ ਅੰਦਰ ਤਾਂ ਖੜਦੀ ਘੰਟੀ ਨੇ ਫੈਸਲਾ ਕਰਨਾ ਹੈ ਕਿ ਹੁਣ ਕੀ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ? ਤੇ ਇਹ ਘੰਟੀ ਹਰ ਵਾਰ ਗੁੰਡਿਆਂ ਦੇ ਹੱਕ ਵਿਚ ਹੀ ਖੜਕਦੀ ਹੈ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਗੁੰਡਿਆਂ ਨੂੰ ਕੋਈ ਫਰਕ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦਾ ਕਿ ਸਰਕਾਰ ਕਿਸ ਪਾਰਟੀ ਦੀ ਹੈ ਇਹ ਹਰ ਉਸ ਪਾਰਟੀ ਦੇ ਨੇੜੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜਿਸ ਦਾ ਵੀ ਰਾਜ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਗੱਲ ਮੈਂ ਯਕੀਨ ਵਾਲ ਕਹਿ ਸਕਦਾ ਹਾਂ ਇਹ ਅਸਲ ਵਿਚ ਇਹ ਪਾਰਟੀ ਦੇ ਨਾਮ ਉਪਰ ਕਲੰਕ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਤੇ ਜਿਸ ਪਾਰਟੀ ਨੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕਲੰਕ ਤੋਂ ਦੂਰੀ ਨਹੀਂ ਬਣਾਉਣੀ ਉਹ ਪਾਰਟੀ ਕਦੇ ਵੀ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਪਾਰਟੀ ਨਹੀਂ ਅਖਵਾ ਸਕਦੀ ਉਹ ਦੋ ਚਾਰ ਵਾਰ ਚੋਣਾ ਤਾਂ ਜਿੱਤ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਪਰ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਉਪਰ ਰਾਜ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੀ। ਕੇਵਲ ਨਾਹਰਿਆਂ ਤੇ ਲਾਰਿਆਂ ਨਾਲ ਨਾ ਕੁੱਖ ਬਚਣੀ ਹੈ ਨਾ ਛਾਂ ਬਚਣੀ ਹੈ।

-ਡਾ. ਤੇਜਿੰਦਰ ਵਿਰਲੀ (9464797400)